“Welcome In My Living Room”, waren de woorden waarmee singer-songwriter en bluesman in hart en nieren Bai Kamara Jr. ons verwelkomde in een volgelopen Rotonde van de Brusselse Botanique. Misschien was het wel een verwijzing naar zijn eerste album “Living Room / Intrinsic Equilibrium”, dat Bai, ondertussen al 22 jaar geleden uitbracht. Wat er ook van zij, de knusse Rotonde is sowieso al één van de gezelligste zalen in Belgenland, maar Bai doet er nog een schepje bovenop door het podium te herschapen in een warme, huiselijke omgeving, gedecoreerd met een stijlvol salonnetje, met op tafel een kristallen fles en dito glas, gegarandeerd gevuld met een smaakvol drankje. Op de kapstok hangen een paar mooie hoeden, één van Bai’s handelsmerken, en op de Oosterse tapijten prijkt naast zijn Roland versterker, symbolisch de vintage Bell & Howell versterker die hij kreeg van zijn onlangs overleden dierbare vriend en collega Matt Watts.

Het is al vijfentwintig jaar geleden, dat Bai Kamara Jr. samen met zijn moeder als ambassadrice van Sierra Leone, van Engeland naar België verhuisde en Brussel Bai’s nieuwe thuishaven werd. Zijn business en management studies deed hij in Engeland, waar hij al songs begon te schrijven, maar de muziekmicrobe overviel hem pas echt in Brussel, waar hij resoluut koos voor een professionele carrière. Met een politicus in Sierra Leone als vader en een moeder als ambassadrice, kon het niet anders dat Bai’s ook emotioneel betrokken was bij het reilen en zeilen in het Afrikaanse continent, waar corruptie, machtsmisbruik en schending van mensenrechten legio zijn. Niet enkel zijn steun en samenwerking met instellingen zoals UNHCR en Amnesty International benadrukken dit, maar dit thema zit ook diep geworteld in zijn songs.

Bai had na zijn succesvolle album “Travelling Medicine Man”, van verleden jaar met zijn band The Voodoo Sniffers, nood aan een nieuwe uitdaging en besloot een solo-elektrische show in elkaar te steken, in aanloop naar een nieuw album dat in 2025 moet verschijnen. Als soloartiest heeft Bai Kamara Jr. ervaring zat en niet alleen zijn zijn teksten steeds een belangrijk onderdeel van zijn songs, hij is ook een boeiende verhalenverteller, die graag wat achtergrond meegeeft aan zijn songs. Al dadelijk dompelt hij de Rotonde onder in een gezellig club sfeertje bij de jazzy, warm verliefde opener “That’s What I Think Of You”. De crossover van muziekstijlen die Bai etaleert is uniek en gaat van pure singer-songwriter, naar jazz, afro-blues, soul en funk en ook vanavond mogen we hier allemaal van proeven. Bai Kamara Jr. heeft zijn hart aan Brussel verloren en het is zijn thuishaven. Het zachtjes getokkelde “This Is Home” ligt mooi in die lijn, maar er hangen ook droeve herinneringen aan vast. Zo was hij diep geschokt toen hij op de radio hoorde over de verschrikkelijke aanslag in het hart van Brussel in de metro in Maalbeek en in “Bring Back Love” schreeuwt hij zijn ongeloof uit en roept hij op tot de enige oplossing, liefde en begrip voor elkaar.

Zeker dit jaar was emotioneel zwaar voor Bai, een jaar waarin hij twee goede vrienden en collega’s verloor. In het voorjaar kreeg hij het schokkende nieuws te verwerken dat vriend en blues collega Alex Lebuy plots was overleden en alsof dit nog niet genoeg was moest hij in juni afscheid nemen van zijn soulmate Matt Watts, waarmee hij net als producer een platencontract had getekend voor de opnames van een Matt’s nieuw album, dat “Restless Kind” zou gaan heten. Zoiets zet een mens aan het denken en hij eert zijn twee verloren vrienden in de ontroerende ballade “When My Time Comes”. Matt Watts krijgt nog een extra attentie mee in het droevige “False Hope”, de laatste song die Bai met Matt als duo in Gent speelde, een maand voor zijn overlijden en die Bai recht naar het hart gaat. In de song spreekt hij zijn teleurstelling uit over de schijnheiligheid van de katholieke kerk wanneer hij een priester in Sierra Leone een arme vrouw met een zieke baby een lift met de auto ziet weigeren. Afrika ligt Bai nog steeds nauw aan het hart en wanneer je Afrika zegt, denk je aan bootvluchtelingen. Zo was hij geschokt door de beelden van een dood jongetje op een strand en in het hoopvolle “If I Could Walk On Water” voel je de warme zeebries als het ware over je wangen strelen. Het publiek smacht ook naar uptempo, dansbare songs en die krijgen ze in de bluesy nummers zoals “Moonchild”, het opzwepende “Wicked” en zeker in de super funky afsluiter van de avond “Downtown St. Josse”.

Het was een fijn, knus samenzijn in Bai Kamara Jr’s living room. Deze man heeft met zulke sterke songs niet meer nodig dan zijn gitaar en zijn prachtige stem om iedereen bij de les te houden. Deze eerste, uitverkochte solo electric show zal hem zeker aansporen om deze challenge een verdiend verlengstuk te geven. Maar zijn oude, trouwe pas gerepareerde akoestische Simon & Patrick verdient toch een ereplaats op het podium. De gitaar waar alles mee begon en zoveel doorleefd heeft, mag mee de salon induiken voor een intiem getokkeld John Lee Hooker blues momentje in “Some Kind Of Loving Tonight” en laat dit gevoel nu net hetgene zijn wat ons de hele avond omarmde.

Yvo Zels